Neoliberal dönemde ulusal ekomomiyi yönlendirmek için kullanılabilecek iktisat politikası araçlarının ya tümüyle terkedildiği ya da etkisiz hale geldiği bilinen bir olgu. 1970’lerin sonlarına kadar beş yıllık kalkınma planları çerçevesinde kota, tarife, döviz tahsisatı, düşük faizli kredi, ithalat lisansları, vergi avantajları gibi bir çok politika aracının yanısıra para ve maliye politikaları da sermaye birikiminin hızlandırılması ve kaynak dağılımına devletin müdahele aracı olarak önemli bir işlev üstlenmiştir. 1980 sonrasında süreç içinde, bir yandan KİT’ler ve üretici devlet işletmeleri tasfiye edilirken, bir yandan da serbestleşme ve piyasalaşma ilerledikçe sermaye birikimi esas itibariyle piyasa güçlerine terkedilmiştir
Sayı: İktisat ve Toplum Dergisi 60Sayfa Aralığı: 14 - 20
Bir cevap yazın
Yorum yapabilmek için giriş yapmalısınız.