Dünya Savaşlarının birinde, Avrupa’nın ortalarında karşılıklı siperlere yerleşmiş iki orduya ilişkin bir öykü vardır: Hakkında çok yazılmış ve filmlere de konu olmuş bu öyküde İngiliz ve Alman birlikleri uzun zaman önce yerleştikleri siperlerinde her gün savaşıp dururlar. Siperler arasındaki mesafe 50-100 metre. Bir gün o taraf hücumda, ertesi gün bu taraf; savaş yaşayıp giderler. Mevsim kış, Noel zamanı, Aralık 23-24 olmalı. Karanlık inince silahlar geçici olarak susmuş, sabah ışıklarını bekliyorlar kahramanlık için. Derken karşı siperlerden ünlü Noel şarkısının nağmeleri süzülür: “stille Nacht-heilige Nacht”ın Almanca ve İngilizce versiyonları kaplar siperleri. Kesinlikle yasak ve tehlikeli olmasına karşın mumlar yakılır. Bir süre sonra bir siperden diğerine mumlar ellerinde hareket başlar, bu yandan da ellerinde ne varsa içeceklerle ortalara doğru yürünür. İki düşman ordunun askerleri kucaklaşır, selamlaşır, içkileri paylaşır ve ortak şarkılarını söylerler. Savaş unutulmuş, zaman durmuştur. Çamurun, soğuğun, açlığın, yıllar süren sefalet ve manasızlığın cevabı aranır gibidir. Ortalık aydınlanınca kutlamanın süreceğini uman askerler birden komutanların haykırışlarıyla yerlerine dönmek ve silah başı yapmak zorunda kalırlar. Nedenini bilmedikleri ve yıllardır süren savaşın bitebileceği ümidi sona erer, yeniden mermiler uçuşmaya başlar. Savaş sürer.
Sayı: İktisat ve Toplum Dergisi 4Sayfa Aralığı: 56 - 64
Bir cevap yazın
Yorum yapabilmek için giriş yapmalısınız.