İşsizlik ve enflasyon oranı arasındaki ilişki bilindiği gibi Phillips Eğrisi (PE) olarak adlandırılmakta. W. Phillips 1958 tarihli makalesinde nominal ücretlerin değişim oranı ile işsizlik oranı arasında istikrarlı ve negatif ilişki olduğunu Birleşik Krallık’ta 1913-1948 dönemi verilerini kullanarak göstermiştir. Bu ilişki daha sonra Samuelson, Lipsey ve Solow’un katkısıyla, nominal ücret artışından verimlilik artışı düşülmek suretiyle enflasyon oranı ile işsizlik oranı arasındaki ilişkiye dönüştürüldü ve popülerleştirildi. Buna göre, işsizlik oranı ile enflasyon oranı arasında istikrarlı bir değiş-tokuş ilişkisi vardı. Daha düşük bir işsizlik oranı için biraz daha yüksek bir enflasyona (veya tersi) razı olmak gerekiyordu ve hükümetler kendi siyasi meşreplerine göre eğri üzerinde bir noktayı (işszlik oranı-enflasyon bileşimini) seçip ona uygun genişlemeci veya daraltıcı para ve maliye politikaları uygulayabiliyorlardı. Genellikle sol-sosyal demokrat hükümetlerin ‘düşük işsizlik-yüksek enflasyon’, muhafazakar-liberal iktidarların da ‘düşük enflasyonyüksek işsizlik’ bileşimlerini tercih ettiklerini biliyoruz.
Sayı: İktisat ve Toplum Dergisi 51Sayfa Aralığı: 15 - 23
Bir cevap yazın
Yorum yapabilmek için giriş yapmalısınız.