Piyasa sistemi, fizyokratlardan beri bildiğimiz gibi zaten doğal olandır; doğanın kendisidir. Yanlış olan ya da aksak olan hukukun amacından uzaklaşılması, eksik kurallar, güncellenmeyen politikalar, ısrar edilen ancak geçerliliğini yitirmiş varsayımlar, yeterince efektif olmayan müdahale araçları, uygulamadaki yavaşlıklardır.
İklimden sağlığa, genel ekonomiden şirket skandallarına, krizlerin hem çeşitlendiği hem de sıklaştığı ve neticeleri itibarıyla ciddi dönüşümleri beraberinde getirdiği zamanımızda piyasaların toplumsal refahı yeniden başarabilmesi için kurumlara çok ciddi görevler düşmektedir. Piyasa sistemi her zaman hukuki düzenlemelerle bir arada olmuştur; sistemin güvenli bir şekilde var olabilmesi, refah yaratabilmesi de belli düzenlemelerin ve kurumsal çerçevenin sağlıklı olmasına bağlıdır. Rekabet hukuku, doğası, araçları, uygulanışı ve neticeleri açısından sektörel düzenlemelerden veya diğer ekonomi politikalarından ayrışmaktadır. Bunun en önemli sebepleri ise rekabet hukukunun genellikle ex post bir araç olması, yani muhtemel ihlal davranışı gerçekleştikten sonra devreye girmesi ile rekabet hukukunun norm olarak aşırı müdahaleleri iyi işleyen piyasaların önünde engel olarak görülmesidir. Ancak elbette rekabet hukukunun bu ideal tipi pek çok detaylandırma ve nüansla sağlıklı anlaşılabilecektir. Bu çalışmada dijitalleşme, oligopol problemi ve iş gücü piyasaları başta olmak üzere tüm dünyada rekabet otoritelerinin ajandalarında ön planda olan konular çerçevesinde rekabet hukukunun teknolojik-ekonomik-toplumsal gelişmelerle birlikte nasıl evrildiği anlatılmaya çalışılacaktır.
Sayı: İktisat ve Toplum Dergisi 138Sayfa Aralığı: 23-27
Bir cevap yazın
Yorum yapabilmek için giriş yapmalısınız.