Giriş ve Amaç
Ekonomi-siyaset literatüründe siyasi istikrar ile gelir dağılımı ve büyüme arasında nasıl bir ilişki olduğu sorusuna, özellikle 1990’lı yılların başından itibaren yoğun biçimde yanıt aranmaya başlanmıştır. Bu soruyu yanıtlamak için birbiriyle ilişkili iki demokrasi tanımı üzerinde durmak gerekmektedir: Birinci yaklaşım demokrasiyi düzenli, özgür, rekabetçi (çok partili) seçimlere sahip bir ulus olarak tanımlarken; ikinci yaklaşım demokrasiyi yurttaşlar için mevcut olan sivil ve ekonomik özgürlüklerin miktarı olarak tanımlamaktadır. Aslında, ilk kritere göre kesinlikle demokratik olmayan bazı otoriter rejimler, vatandaşlarına adil ölçüde bireysel ve özellikle ekonomik haklar vermektedir. Güneydoğu Asya’daki “dört ejderha” (Güney Kore Cumhuriyeti, Singapur ve Tayvan, Hong Kong ve Çin) buna iyi bir örnektir. Bu konudaki ampirik literatüre göre büyümenin ekonomik belirleyicilerini kontrol eden demokrasinin büyüme üzerinde olumlu ya da olumsuz bir etkisi olduğuna dair kesin bir kanıt bulunamamıştır. Ayrıca, adaletli gelir dağılımının ekonomik büyümeyle ilişkisi konusunda da kesin bir sonuca ulaşmanın zor olduğu belirtilmektedir (Alesina A. & Perotti R. 1994).
Sayı: İktisat ve Toplum Dergisi 120Sayfa Aralığı: 103 - 113
Bir cevap yazın