Bu yazı ile “oyunculuğun politik ekonomisi” yazılarına uzun bir aradan sonra tekrar dönmüş oluyoruz. Geçen sene başladığımız, çeşitli vesilelerle araya başka yazıları katmak zorunda kalarak ara verdiğimiz, daha önceki iki yazıda “Kazanan parsayı toplar” durumunun tarifini, oyuncuların istihdam alanlarını, oyunculuğun kapitalizme entegre olma biçimlerini, tiyatroların hem fiziki mekân olarak daha az koltuklu salonlara “sıkıştığını” hem de daha az oyuncu gerektiren metinlerin sahneye konması bakımından küçülmeye başladığını, daha birçok önemli konuyu teorik ve aynı zamanda empirik olarak da bulabildiğimiz veriler aracılığı ile incelemeye çalışmıştık. Bu yazıda ise geçen ay uygulamaya koyduğumuz, bir ay boyunca uygulanan ve hâlâ uygulamada olan bir oyuncu anketinin verilerini kullanarak, oyunculuk alanının iktisadi yapısına ilişkin bazı gözlemler, çıkarımlar yapacağız.
Bir cevap yazın